YIKIK ŞEHRİN ÇOCUKLARI
YIKIK ŞEHRİN ÇOCUKLARI
Yıkık şehirlerin çocuklarıyız biz Karanlık köşelerde Penceresizdir evlerimiz Umut tohumları yeşermez bahçemizde Yoktur hayallerimiz Perdeler çekilmiş düşlerimize Utançtır hikayelerimiz Kapris, naz, yasaktır ağlamak çocukça Yasaktır gök yüzünde uçurtmalarımız Esir alınmış beyinlerimiz Olsak da dokuz on yaşlarında Köle yazılmışız arsıza Bakmazlar çocukluğumuza Paçavradan sayılır bedenlerimiz Yıkık şehirlerin çocuklarıyız biz Çocukluk mu? Onu da pek bilmeyiz. Davut Tunçbilek/Keskin |
harika anlatımınızı güzel şiirinizi
kutluyor saygılar sunuyorum...