KONUŞAMIYORUM
KONUŞAMIYORUM
O kadar çok şeyim var ki sana söyleyecek Mesela gözlerini anlatmak isterdim Kara bir delik gibi ruhumu yutan Sonsuz bir hücrem olmasını istediğim Kömür karası gözlerini. Ya saçlarına ne demeli, Yıldızlar kadar parlak İpek gibi yumuşak Savruldukça rüzgarla Gül kokusu yayan saçlarını Gamzelerini unuttuğumu sanma Öbek öbek çiçekler gibi yerleşmiş yüzüne Dudakların ellerin yüreğin Her biri bir roman zenginliğinde Lakin susdu dilim Yasak koydum kendime Giremedikten sonra yüreğine Ne söylesem beyhude. Davut Tunçbilek/ Keskin |
İkinci ve üçüncü bölümler keyifle okunurdu. İmgeler klişe olsada. Bağlantı güzelliği okutturuyor..