Düşünsene sevgili,
Batı’da ısrarcı ’savaş ve zafer’ naraları
Ve doğu’da mitralyöz sesleriyle yankılanırken sokaklar
İnadına barış ve hürriyet ıslıkları çalan mülteci umutları.

Düşünsene sevgili,
Bağdat’ta yanan mülteci bir çocuğu yahut,
Ege denizinin kıyısına vuran günahsız bir bebeği.
Ne farkı var 1891’de Namibya’lı bir kız çocuğu olmaktan?
Ne farkı var 1933’de yahudi olmaktan?

Söylesene sevgili,
Ne çabuk unuttular,
Topraklarına yerleşerek kovdukları,
nesilleri tüketilen 15 milyon kızılderili’yi ve milyonlarca
meksikalı’yı.
Soykırım ve ayrımcılığın mazlumu zencileri,
ABD terörüyle ölen milyonlarca latin amerikalı’yı.
Kudüste’ki müslüman katliamını.
İşgal altındaki filistine yapılanları.
Körfez savaşında öldürülen binlerce insanı,
Hiroşima ve nagasaki’de birkaç dakikada
yok edilen 1,5 milyonu.

Söylesene sevgili,
İnsanın,insan olması yetmez mi değerli olması için?
İlle yurttaş mı olmak gerek?
Amerikalı bir zenci,dersim’li bir kürdü sevemez mi?
Ne demişti yaşlı bir kızıldereli;
Unutma!
Sevgi’yi kazanmak koca bir ömür ister,
Kaybetmeye ise anlık bir gaflet yeter.

Söylesene sevgili,
Neden insanlar karakterlerine göre değil de
derilerinin rengine göre değerlendirilirler?
Siyah olan,beyaz olandan daha mı değersizdir?

İnanıyorum sevgili,
Bir gün,
Siyah ve beyaz ayrımı olmaksızın,
Tüm dünya halkları,kardeşlik türkülerini ve
Hürriyet marşlarını hep bir ağızdan okuyacaklar.
Doğu’da duyulan mitralyöz seslerinin yerini,
Dünya halklarının zafer ve barış ıslıkları alacak.

İnancımızdır bu,inan sevgili!
Aç yüreğini iyi dinle!
Yeni doğacak şafağın ilk sahibi biz olacağız!
Bir gün mutlaka özgür olacağız!
Che’nin patika yolların’da,
Nazım’ın mapushane penceresin’de,
Kızıldere’de,
Meydan’larda,
Sokaklar’da,
Dağların kızıl tepelerin’de,
Nerde tutsaklık olursa,orada olacağız!
Elimizde kitaplar,
bir güneş gibi,
karanlığı deleceğiz!
buradan duyduğumuz faşizmin uğultusudur!
Ve inan ki sevgili,
bertaraf edeceğiz!
Güneş’i yontup,biçeceğiz!
Hürriyet şehrimizden içeri girdiği vakit,
Yeniden doğacağız!

08,02,2016