...AKDENİZDE BAHAR...
(I)
Mevsimin ilk güneşi halkalanır kırlarda, Şevkati yorgan yapmış ana kucağı gibi. Çiçeğe duran meyva dallarını sarar da, Işıldar hücre hücre, gözlerin ağı gibi. Ve sonra torosların karlı omuz başından, Serin bir kadim rüzgar süzülür enginlere. Yorgun siyaha çalmış kesik yüzlü taşından, Yeni bir hayat süzer çağlayan her bir dere. Sonsuzluğu adımlar gümüş kanatlı sular, Hayatın kaynağından enginlere akarak, Toprağın nemden hezer dudaklarına dolar Doğduğu zirvelere son bir iz bırakarak. Uzun kış hicranından uyanan mor etekler, Kıyama duran kızıl tepeleri selamlar, Ufka dalan gözleri taze bir hülya bekler, Sabahı bir kenara, bir başkadır akşamlar... İbrahim vedat çarpar |