Mahzûn bir manzûmenin paragrafbaşından
Sapan birkaç kelâmla
Aşkla vurulmak ilk sol sapakta

Gusledip sevgilinin b’ulak ulak gözyaşlarıyla
P’aklanmak
Ve
Sarınmak
Kefen beyazı bir s’onsuzluğa

O’nun avuçlarında
Yan yatarak defnedilmek
Asırlık yarasına





"" Bize
Bizi anlatamadığımızdandı
Hep
Sen ve Ben olarak kalışımız
Hiç Biz olamayışımız ""





Senin arkanda bir Ben
Benim arkamda bir Sen
Bıraktın da
Gittin





Git
Sevdam

Duvarlarımdan
Toplayarak sesini b’ağır ç’ağır

Yastığıma
Saç tellerince dökülen uykularımı al da git

Çekmecemde duran kokunu

Aynamdan bakan resmini

Yatağımın altına kaçan ayağımın tekini

Hayalini
Yasaklı okşayan ellerimi de al

Git Sevdam
Kendinle götüreceklerini
Atıp arkana

Ve

Götüremeyeceklerini
Saklayıp koynuna

Git hadi
Ben buradayım





Bıçkın nârâlarla bileğileyip
Sevdasının iki yüzünü
Aklımın rutûbetli Orta Çağ mahzenlerinde
Ruhumu darbedip paslı prangalarla
Beni bana vurduran
Kalemimi kelâmlarıma kırdıran Yâr
Demir ökçeli ayaklarını
Bastıra batıra geçerken gözlerimin kıraçlarından
Sanma ki
Sırtladığın dibi delik heybenden damlayan sancı
Bir tek seni yaralar




Desen ki bana
Kanama artık
Sevdâsına saygı durduğum
Yarıya indirilmiş Aşk bayrağımı
Yas vadisinin kurak rüzgârlarına vurduğum
Kanama artık sen
Tırnak geçirip en dibine damarlarımın
Ve
Sıyırarak sağaltılmışlığını yaralarımın
Kanına basarım kanımı
Desen ki
Toplayıp kırıklıklarını, kırılganlıklarını
Saplarım şahdamarıma
Buket buket bağlayıp yaralarını
İşlerim nakış nakış tenime



Ve
Kesti bileklerini damarlarımın
Ilgın ılgıt gözyaşları
Bir Adamın