kanın çoğalmadancamın buğusunu silmek zorunu değilim ıslıklı içimin doğrucu kavalcısı asıl onu götür suya kent yağmurlu gözlerimi o konuşturdu vermedi kül dudaklara ormanın etten sahipleri eğri dallardan ateş sütü mendiline aç ve açık zaman gardırobu bir kadının göğüs düğmelerini zorluyor akıl ipini geriyorsun inadına pamuktan denizler hani kulaçları kanat ümmet olmak demiştin 0116 |