SEN KOKARDI DELİ GÖMLEĞİM
Ağlamak yerine gülmeyi öğretseydi hayat. Belki şimdi kahkahalara taviz vermezdi gözlerim ve mimiklerim. Zaman acısaydı biraz bize belki son bulmazdı serüvenimiz. Şimdi yol almış Umutlarım gidiyor benden uzaklaşıyor yavaş yavaş. ’Dön’ geri gel diyemiyorum çünkü hıçkırıklara gebe şimdi boğazım düğüm üstüne düğüm atmış kelimelerim. Sesim kısılmış harfleri yutkunarak söylüyor dilim. Oysaki sen kokardı deli gömleğim. Şimdi ise yalnızlık kokuyor tenim ve kalemim. Sayfalar yetmezdi seni anlatmaya şimdi ise beyaz sayfaları kirletmiyorum adını oluşturan harflerle.
YUSUF SAĞLAM |