Çınlıyordu vatanın her tarafı tekbirlerle
Ağlıyordu analar gidip gelemeyen erlere
Sen üzülme ana hepsi getirilecek dize
Vatanın bir karış toprağı verilebilir mi hainlere ?
* * * * * * * *
Çocuklar bile savaştı destansı cephelerde
Babalarını kaybettiler en soğuk gecelerde
Asla ümitsizlik yoktu zihinlerinde
Vatan toprağı bırakılamaz öylece
* * * * * * * *
Çanakkale ufkunda toz duman var,
Havada bir yas kalplerde umut var.
Ağlayanlar bir bir oğullarını arar,
Oğlunun sana önemli bir mektubu var :
Sil gözyaşlarını üzülme artık ana.
En önde mücadele ettim vatan toprağına
Kavuşamazsak da artık mahşere ara
Hakkını helal et kınalı yavruna...

Yürek burkan bir yer Çanakkale
Bir daha öyle günleri gelmemesi ümidiyle...