- lâhit -Şiirin hikayesini görmek için tıklayın kalemimi bana sevdiren jal’ablama bir minik armağan...
(kyrie) jale demirdöğen’e ithafen... I. dil eşiği bir sükût ve aldıkça mutluluğun türevini integrali hüznün / üzdün bak işte beni umut gözlüm gömün beni ruhuma daha ne kaldı sen’imde yoksul bir yaradır her mezar taşı toprağın nefesinde bir çift karanfil çığlığı ölüm s’ustası / azrail II. söyle çocuk kaç boyutludur yalnızlık bir umudun kan ekseni gibi çizilir dünya yüreğime göçyüzüm bedenimde mavicil değil karanlığa asılı yas giyinir serçe kanadında takılı düşleri façalı çocuklar şifte (shifte) kararlı bir ömrün büyüttüğü ayakları çıplak birkaç sevinç acısı kadardı herbiri... III. meftûn bir hevesin kin emziren soyut arzusu ters aynasında kaderin kan dokur bir anne pıhtılaşan nehrinde gözlerinin söyle çocuk neden hep parantez içli’dir (kelepir ölüşler) bize acı uğramazdı kalırdı şimdi filtresiz çığlığıdır dilimde bir annenin ağıdı kaç tarifelidir bu mutsuzluk acıyla örtüşen navigasyonu çıkmazlığımın hangi toprağa dokunsam ölü bir nefes yükselir en dipten IV. ve bir lâhite çizilen kimliksiz lisân tırnak içimde bir önsöz; oyun bahçesinde ’ölüm’ toplar çocuklar... |
aslı şiir olan çocuklar.
Ölüm değil yaşam toplasın,
oyun elli çocuklar..
tebrikler,
selam ve sevgilerimle..