Parmaklarımın Aleviydi AnO yakarılı çığlığın güvertesinden geceyi indiriyorduk sulara Mavi siyaha karışmış, yakamozlar gözlerinde dans ediyordu Haylaz, arsız ve âşık yüreğine müptela bir müzik eşliğinde Sol göğsünün uzantılarında gülüşlerin beni düşünüyordu Durmuştu ansızın vakit, durmuştu bedeninde denizin yalpası Hızla ilerleyen yelkovan akrebin dizinde sensizliğe uyuyordu Uykularından uyanan martılar öğün artığı simitler taşıyordu Gözyaşlarının zemherisinde alaz bir dünya sunuyorduk aşka Umarsız kelimelerimin rahlesine güvercinler yuva yapıyordu Sendin ruhumun paslı yongası, karıştırdıkça aşka ısınıyorduk Yüzüne dökülen zülfünü tarayan parmaklarımın aleviydi an Mırıltılarla büyüyen nakarata dönüşmüştü birden iniltilerin Yüzyıllık sargılarını açıp yüreğinin, aşkı emziriyordun sevdayla O terli zemherinin kapılarını örtüyorduk birlikteyken korkuyla Utangaç anlar sallıyorduk kangren yüreğimizde, asırlık vefayla Çoğul yaşanmışlıkların odasında ağlıyorduk, hazin sarılışlarla Selahattin Yetgin |
Kalemin yüreğin susmasın
______________________________Selamlar