İBRET LEVHASI...
Zümrüt tacın olsa,altından tahtın,
Bu kara topraktır en son durağın... İnsanlar olsa da sana pervane, Bir viran yurttur evin ,konağın... Bir ben varım derdin kibirli ,örflü; Baykuşlara dünek oldu o bağın... Kimseler kapını açıp ,çalmadı, Çakallara mesken oldu o dağın... Güvenme servetine Karun olsan da, Bir kıvılcım yapar; hep darmadağın... Sağlığın olsa da filler misali, Bir sivilce yeter;biter dimağın... Konaklara kilit vurup giderler, Ne çanağın kalır ,nede bardağın... Gül gibi bağrına bastığın evlat, Üzerine atar kürek toprağın... Döner evlatların ,eşin, servetin; Bir tek mezar taşı dünya varlığın... Dünyadan hiç bir şey rahatsız etmez, Hesaba çekilir gönül darlığın... Hesap; ince hesap sırat köprüsü; Yazılmış deftere gönül erliğin... Artık dönüş yoktur alem ukbadan, Neler kazanmışsan orda dirliğin... Fevc fevc toplanacak orada ruhlar, Hesabı kesindir yüce birliğin... Elinde neler var; görmedi yetim, Hesap verecektir gönül körlüğün... Musa DOĞRUER(Teslimi) 11 haziran 2015 |