Annem’e...


hüzün teli saçların, solgun ezgidir.
toprağa ser(p)dim ömrümü, o ellerin yok mu?
tutamadım bir tufan, ki ağlamak nedir!
bir tutam acım kalmış, annem o da çok mu?



dokundum saçlarının, imbad rüzgârına
ney’in sesiydi ömrün, bu Allah aşkına!
andı kanadı yandı , bir ömrüm âhına.
hor bir ateş yakmışsın, can havlime çok mu?



huşu bir eylül aldı, bin parçamı benden
ölüm vakitsiz elçi, ne gelir ki elden?
ruhun kefen seçmişse, ne kalır ki tenden?
pul pul dökülür içim, annem için çok mu?


düş yanığı bağrımda , yüzün sulu sepken
tutmadan ellerini, düştün oysa erken
kör veda hayallerin, bıçak sırtı iken
topladım gülüşünü, bak annem çok mu?



bun dolu içim dışım, dört yanım pür-hun!
o zümrüt gözlerinden, me’va cenneti sun
sensizlik bir kaderse, varsın o da olsun.
bir avuç özlem için, bunca azap çok mu?