tek yapraklı olsun papatyalar yoruldum
bir vakitler
gölgeydim cana geldim ne yana baksam rengarenk ölüm gördüğüm! gülüşü çorap söküğü çocuklara kıyıyorlar amansız... bahar çamurları kirletmiyor çağım çocuklarını... ne de sığınak baba ocağı ana kucağı... koskocaman bir toplum karanfiller suluyor gözyaşlarıyla sus pus! zamana dur demeye yahut ölüme bir nefeslik ara dedikce hep bir acıya denk geliyor... bitmeyen bir yas hali ölüm ölüme bulaşıyor... ekmeğin çalınmışlığını demeye varmaz diller çocuk canları çalınırken en kahpace parça parça... talan edilmiş tanrıdan artık ne kaldıysa hepsi sizin olsun! Sözbir mart 2016 |