kendini sev
seni seviyorum dediğinde yankı yapıyordu nefretin
alttan çıkan laflarını duymayacak kadar sağırdın sarıldığında senden başkasını sevemem dediğinde sırtımı sıvazlarken nerem den vururum diye yer arayan ellerimi tutarken tırnaklarımı nasıl sökerim diye düşünen biraz güldüğümde huzursuz olan nasıl üzerim diye geceleri uykusuz kalan bir bu yana bir bu yana koşturan dua ederken beddua nın dua oldunu savunan sendin güle güle git derken bir daha kine toprakta göreyim diye her sabah o umutla uyanman her gereksiz sayfalarda seni görüyorum deyip kendine yer edinen sendin huzuru mutsuzlukta bulan sendin kendine bile öfkelenen sensin sen önce kendini sev |