Adın sıcaktır senin,
İçimi ısıtır gözlerin, mevsim gibi, güneşli.
Ellerini gördükçe ısınır benim ellerim,
Adın sıcaktır senin, soğuk havalarda.

Ne zaman ki üşüse ellerim,
Ellerine bakar durur.
Sıcak havalarda üşür,
Ellerin ellerimde olmayınca.

Soğuk havalar ısınabilir,
Sıcak havalar üşütebilir.
Bana özgü bir iklim çeşidi, sen iklimi,
Üşümek, üşümemek, yanıp kavrulmak, sana dair...

Külliyatta sıralı raflar,
Bir o kadar raf kitaplarla dolu, tıka basa.
Karşımda Kudüs’ü görüyorum,
Mukaddes şehrin Mescid-i Aksa’sına bakıyorum.

Nasıl ki Kudüs aşksa,
Kudüs nasıl ki mukaddesse,
Öylesine hoyrat bir duygu seli yaşıyorum.
Ah Kudüs, gönlümün nuru...

Kudüs kanayan yaram, gönlümdesin Mescid-i Aksa’m.
Öylesine bir Kudüs’sün yanıbaşımda,
Ait olduğu millete mensup olamayan şehrim,
Ah Kudüs, gönlümün nuru...

Gönül sofralarından şerbete kandım da geldim,
Sineme kalbini koydum da geldim.
Avare oldum da bir türlü söyleyemedim,
Söyleyemiyorsan yazacaksın ey aciz kalbim.

Kalem kağıdım olmasa belki öleceğim.
Şu kalem tükense, mürekkep gibi döküleceğim,
Şu kağıt yırtılsa; Kağıdım yırtılıverse,
Ağaç kabuğu gibi söküleceğim.

Kırgındı çiçekler, gönlüm kadar olmasa da,
Yüreğim daralıyordu, sehattaki akşamlarda.
Anımsayamıyorum bir anı zihnimden men,
Zihnimin bir yanı ben değil, tamamen sen.

Sesin berekettir senin, kulaklarıma,
Ellerin ellerimle kalmaz, yüreğimi ısıtır.
Saçların gök gürüldeten bulutlar gibi,
Sen benim kalbimdeki gürültülerin sebebi.

Lugatımda bulamadıysam manasını,
Ya sağıma bakarım, ya soluma.
Sağ yanımdan vazgeçemem senin uğruna,
Sol yanım sendedir, sağ yanım vatanımda.

Sağ yanı ağır basmalı insanın,
Sol yanı her daim sızı içinde.
Vatan sevgisi imandan,
Yar onu tamamlar sol yandan...

Sandalyeler oldukça düzenli, sıralı.
Masalar bir hayli yük çekmiş, yaralı.
Sessizlik çığlık gibi bağırıyor,
İnsanların sustuğu yerdeyim, yüreğim haykırıyor!

Tarihin akışını değiştiren savaşlar gibi,
Islahatlara zemin olan akımlar gibi,
Medeniyet edindirdiğin toplumun sana barbar demesi.
Ne kadar etkiliyorsa seni, yüreğim hepsinden öte gibi...

Rüzgar aralamış pencereyi,
Perdeleri sökülmüş buranın, ya da hiç olmamış.
Tozlar görüyorum rafların üzerlerinde,
Pencere aralanmasa toz girmeyecek lakin hava da...

Penceremi araladım eseceksin diye,
Biliyorum toz da girecek havayla birlikte.
Kapatırsam toz olmayacak üstüm başım,
Tertemiz olacaktır elbet, havasız naaşım...