DÜŞLERDE BİTEN ZAMANİnsan bilmezmi kendine uyanmayı Itır sabahtır düşen ruh bahçesine Kalbini bölüp aşkla parçalamayı Uzun bir sonbahar yaşadın düşlerde Vay ömür bahçesinde insan yarım elma Uçarı kıran hangi mevsimin rüzgarı Oyalanır kuytularda yollar varır toprağa Başkasının olayları ansızın alır aklını Naif arılar ömrü düşler ülkesi Pütürlüydü ince sızı rüyalardan sonra Kısa kalıyor uzun gecelerin izi Yollar ne çok eziliyor adama Bu ayrıntılarda daha bilmediğimiz O ince siyah fark gizliymiş meğer Unutulmak ne öldürücü yaraymış bildiğimiz Hatırlanacaksa en küçük anıya değer Kırık katmerli duygular tükenirken Bir ömür geçitsiz yolda beklerken Küçük bir kız çocuğunun unutuşuydu Arsız bedenlere ölümün son dokunuşuydu |