Ülkemde kar kış boran senin bahçende kış gülleriSenin ülkene kar yağsa benim çığ düşerdi yüreğime süpürüp atardın hayali ellerinle bir bakışın eritirdi yanımda olsaydın buz tutan kirpiklerimi her karanlık gecenin sabahında bir şafak varsa buzlarımızı eritecek bir güneş de illa bilirdim ki doğardı eyy sevgili dilin neyi etse de beyan kor ateşlerde yanan yaralı kalbin de bana ayan bakışlarının uzayan yollarında sesinin en tizinde aşk’a çağrı aşk’a isyan bir sessiz haykırış var ki denizleri coşup dalgalandıran yalçın kayaları yerle bir eden ne güçlüdür senin nefesin duaların hissederim iyileşirim inci gözyaşalarının döküldüğü yanaklarında açar ki bembeyaz kış gülleri ıtrınla büyülenirim sen ağladıkça ben boğulurum hıçkırıklara yüzündeki her çizginin her mimiğin gamzendeki her okla hergün yeniden yaralanır vurgununla vurulurum sen serapsın aşikar sen çölde vaha bense bir çöl bedevisiyim ey sevgili gelsene muson yağmurları ol gönlüme neşenle neşe kat ömrüme ki bitsin bu kış kıyamet ülkemde kar kış boran senin bahçende kış güllerin uzanıp tutuver belki şifadır o mubarek ellerin Yüksel Nimet Apel 22/Mart/2016/Salı/Bodrum |
kısmıbu değerli kalemin takipçisiyim artık.