Zalim...
Yaktın beni yalan dünya
Yaşamak güzel ama küstürdün beni bu hayata Ne garip değil mi uğraş çabala sonunu getiremeden Bir başkası her şeyi alsın gitsin.. Kader mi desem nasip mi desem bilmiyorum Bakıyorum öyle arkadan giden değerlere Bırakmıyor talihsizlik ne hikmetse peşimi Ne yapsam da önüne geçemiyorum Hangi yola girsem çıkmaza denk geliyorum Her defasında boynumu büküp için için ağlıyorum Yaşarken ölmek diye buna deniyor Ben o hayatı yaşıyorum şuan garip bıraktı beni Her sabah güneş doğduğunda Bende bir ümitle uyanıyorum Sonrası sığdıramıyorum gündüzüme acılarımı İster istemez geceyi bekliyorum o zaman Issız ve karanlık içinde kayboluyorum |