Zamanın bir yerinde, Anadolunun bir köyünde bir türkmen anası, küçük evladını okusun diye uzak şehirlere yolcu ederken, ona nasihatler etmişti...

Annem...Hani o ilk gurbetin arifesinde azığıma koyduğun öğütlerini hiç unutmadım. Bereketli azığından beslendim hep... Yaş dolu kara gözlerinin pırıltısı aydınlığım oldu ömrümce...
Canım annem...İşte onun için , ben o günden beri hep onbir yaşındayım...


Oğul tasalanma gurbet var diye,
Selametle gidip gelesin oğul!
Üzülüp ağlama hasret zor diye,
Elemi gönlünden silesin oğul!..


Bilirim bu gurbet sana çok yeni
Ezmesin gariplik güzel kalbini,
Ettiğim nasihat yormasın seni
Nasihatı nimet bilesin oğul!..


Her ne ister isen Mevla’dan iste
Onu unutursan hastasın, hasta,
İhtiyaç duyarsan bir yakın dosta
Rahmanı kalbinde bulasın oğul!..


Bir olmazmış bilenlerle bilmeyen
Var mı çalışmaktan hayır görmeyen
Her zaman çok çalış, oku da öğren,
Bilmek kurtuluştur, bilesin oğul!..


Sevildiğin yere çok gidip gelme
Muhabbet narindir eskimez bilme
Rastlarsan düşkünün haline gülme
Garibin gönlünü alasın oğul!..


Ne olursa olsun söyleme yalan!..
Yalan, kalbindeki yılandır, yılan,
Elbet te var iken doğruyu bilen
Hakikate yoldaş kalasın oğul!..


Senin olmayanı rızasız alma
Öptüğüm başını ateşe salma
Kör heves elinde oyuncak olma,
Şeytana silleyi çalasın oğul!..


Asla emanete ihanet etme
Sana verilene hainlik gütme
Doğruyu terkedip yanlışa gitme
Hep hakkın yanında olasın oğul!..


Arkadaşın dostun kıymetini bil
Dostu çok olana mevladır kefil,
Büyüğüne hürmet acizlik değil
Hürmet et ki kıymet bulasın oğul!..


Bilirim, üzmezsin seni seveni
Mektupsuz, habersiz bırakma beni,
Allah’a emanet etmişim seni
Dilerim ömrünce gülesin oğul!..


Cemal Varol