HÜSEYİN ABİM
Tamah etmez dünyanın el değişen malına
Haram lokmaya dönüp bakmaz Hüseyin abi Yardıma koşan atın, çivi olur nalına Verdiğini başına kakmaz Hüseyin abi Yufka yüreği daim dara düşene yaver Gıybetle işi olmaz dost bildiğini över Yaratandan ötürü yaratılanı sever Vicdanın binasını yıkmaz Hüseyin abi Özveriyle bezemiş birliğe giden yolu Heybesi tıka basa tecrübelerle dolu Yaşam tarzı örfüyle küçük bir Anadolu Hoş sohbeti ile can, sıkmaz Hüseyin abi Gönül gözüyle bakar sevgiye harcar anı Duygulanır andıkça, Sivas Erzincan Van’ı Birbirinden ayırmaz korur sayar insanı Derdini derdi eder, bıkmaz Hüseyin abi Açığını aramaz eksiye saymaz tamı Ehille sohbet eder muhatap almaz hamı Bin düşünür bir söyler sevmez yersiz ithamı Hırsın arkına dolup, akmaz Hüseyin abi Garibe Hint halısı zalime dikenli yan Varlığı bize lütuf yokluğu ise ziyan O bir candır diyorlar onu bilip tanıyan Akıllara yer etmiş çıkmaz Hüseyin abi IŞIK her kim dostunu düşürmüyorsa ağa Kine kibriti çakıp atıyorsa ocağa Yitip gitse bedeni, damgası vurur çağa Dolar kalplere yaprak, dökmez Hüseyin abi Azimet IŞIK KUMBABA ŞİLE İSTANBUL Dostu ile sevinir, onunla tutar yası, Suya ihtiyaç duysan, ayran doludur tası, Adam gibi adamdır, işte insanın hası, Kurumuş bağa tohum ekmez Hüseyin abi..sakaoğluhasankucuk |
güzel bir şiir daim saygılarımla ...