Elveda
Her ümide bir sevda
her sevdaya bir şiir; ne ellerim yorulur ne kağıt, ne de kalem ve dalgalar durulur durulur çılgın nehir elveda sana elem hayallerim elveda çünki rüyalarımdır beni aşka bağlayan belki bir gün sorulur hesabı mutsuzluğun ama yine yalnızdır yapayalnızdır şair kurtulmuştur ağlayan... ve bir çiçek kaybolur en kuytu köşesinde koyu umutsuzluğun tükenir bende şehir belki de zamansızdır bitmek bilmeyen çilem her ne olursa olsun yurdunda susuzluğun bir karanfil vurulur elleri yüreğinde sessiz derin bir veda ve sonra çekip gider kulağımda duyulur titreyiş dolu seda elveda sana şair ey karanfil! elveda... Mehmet Fatih . |