Çakar almaz bir sevmenin ucundan
Sağlamasız bir hayat arkadaşı edinip
Gördüm günümü
Gün gecenin en ortasıydı
Karanlık ve renksiz ve soğuk

Kaçınılmaz bir var oluş gibi
Salındım bir bilinmezin sunağına
Adını kimliğinde gözlerinin rengini
Silik bir fotoğrafta gördüğüm
Bir adamlığın koynuna

Uzun bir söylevi vardı oysa
Hayallerimin
Bir emri vaki ile susturulmazdan önce
Konuşacaktım gözümü ışıtan sevmelerimi
Bir yaşam muhtırası gibi

Sesimde tebseren müjdeci kalbimi
Soymuştum çoktan
Bir mahni gibi mırıldanarak
Neşeli sularda kaybolmuştum
Okul yollarında

Aklım çocuk diye dinlemediler
Etim kemiğimde çocuktu oysa
Kelebeklerle yarıştığım baharları
Mutluluk saymadılar ömrüme
Kuşların cıvıltısıydım ben daha
Konduğum dalları yeşertmediler

Şimdi yeri ve göğü bir olmuş
Sıkıştırılmış nefesini soluyorum hayatın
Bir kadermiş gibi boynuma asılan
Kimliksiz yarınlarıma yürüyerek
Az az tükeniyorum yokluğumu