UMUDA YOLCULUKBaktığım an karşımda bir meleği andırdı Sımsıcak gülüşüyle yüreğimi yandırdı Yalnızlıkla ördüğüm rüyamdan uyandırdı Kapıldım rüzgarına savrulup duruyordum Kalbim sınır dışında delice atıyordu Hayalim derinlere daldıkça batıyordu Her bakışı gönlüme ferahlık katıyordu Güzelim gözlerinde huzuru arıyordum Yüzü ay parçasıydı güneş gibi bir yanı Acep kimin nesiydi bilinmez adı sanı Aklımı baştan aldı huzur verdi her anı Sever diye gönlüme teselli veriyordum Elindeki kahveyi yudum yudum içerken Konuşmayı düşündüm lakin daha çok erken Tek başına oturmuş fırsat bu fırsat derken Sevdiği var mı diye etrafı tarıyordum Tanışmak için yoktu o an hiç bir nedenim Heyecana kapıldım titriyordu bedenim Olur muydu acaba hayat boyu kadınım Daha bilip bilmeden hayaller kuruyordum Habersizdi halimden pembe düşlere daldım Gözlerinin içinde bir hayli de yol aldım Kurudu dil damağım suspus olup da kaldım Fırsat verir mi diye kendime soruyordum Benim ki olmayacak duaya amin demek Boşa çıkar belli ki etsem de onca emek En iyisi kalbime fazla ödün vermemek Gönlümü dizginleyip aşka gem vuruyordum Vakit gelmişti artık masadan kalkıp gitti Arkasına bakmadan gözden kaybolup yitti Bu gece de umuda yolculuk faslı bitti Yalnız geçen ömrümü kadere yoruyordum Murat Gökçe Karsî 11.03.2016 |
Insanoğluyuz işte hepimizde reddedilme korkusu mutluluğa engel gurur tortusu birikiyor içimizde.Oysa belki bir tebessüm belki bir kelime yetecek kendimizi anlatmaya...Biz anlatmıyoruz şiir oluyor umutlar...
Kutluyorum güzel şiirini hissettirdi.
Kalemin daim olsun...