ŞİİRTONİK
geldim işte
şehrine ayaz inmeden gecen sabaha dönmeden kalk sabahına çay pişirdim rüzgarına soba yaktım bana gülme hoşgeldin sesimi geceden beklettim kapındayım yağmuru bekleyen şaman gibi kapındayım patlayan sümbüller gibi dalında uç uca büyüyen vaktiyle hadi umudu öğret bana sevinmeyi sonra bir kardeşi özlemeyi inadı sonra sonra ağlamayı öğret bana baban olmadan ve baban ölmeden ağlamayı...... kapındayım kendime otostop çekiyorum ağrıyan türkçemle dön şimdi ne kadar gökyüzü varsa bahardan kalma bir mavi etmiyor annemin gözlerine. ne olur dön artık her şey düzyazı oluyor sen şiir kal ki annemin bir oğlu olsun..... |
Zarif tasvirler için tebrikler....
Kardeş özlemek yakıcıdır...Kendini özletenler ömür boyu ,gönülden mi nasipsizdir acaba...Baban ölmeden ağlamak da fırtınalı bir okyanus gecesinde , mahsur kalmak gibidir...Elinden bir şey gelmediği anlarda...