Veda LokmasıHüzünlü bir veda vaktiydi, Kıyamet alametiydi sanki. Hafif hafif esen rüzgar Fırtınaya devretmişti yerini. Uzaklaşan her adımında Zelzele kopuyordu kalbimde. Şiddetli yağmur yağıyordu Bardaktan boşalırcasına. Ahireti kucaklıyordu Sanki bitkin bedenim. Hüzün dökülüyordu Kırılan tarafımdan. Kanatlanmıştı kuşlar, Gittiğin yöne doğru Kaçışıyordu etrafımdan. Kuduruyordu güneş Ve durmuştu sanki zaman. Bir tutam ayrılık ekilip Lokma lokma tutuşmuştu elime. Tıka basa hüsran Düğümlenmişti boğazıma. Acılara banıyordum yüreğimi. Gidişin tesirli zehir gibi Göstermeye başlamıştı etkisini. Çekiliyordu adeta ruhum, Tir tir titriyordum Korkulu cehennem tadında. Ayrılık, Son nefesimi vermek gibi Azrail’e muhtaç kılıyordu benliğimi. Acıdan gözlerim kızarıyordu, Yutkunuyordum kelimeleri. Gölgen uzaklaşırken Çaresizliğe doyuyordum. Alt üst olmuş hayatıma Yokluğunu kusuyordum. Akşam saatleriydi, Kokun gidene kadar bekledim Veda ettiğin bankta. Umut içiyordum kana kana Ve tükenmiştim. Çaresizce kıvranıyordum, Gökyüzü ağlıyordu, Kuşlar çırpınıyordu benim yerime. Kalmıştım sanki Koskoca bir denizin ortasında. Velhasıl, Kaybetmiştim Heyecanla başlayan Aşk kumarında. Şimdi! Kocaman bir kütle var Acılarla doyurduğun kalbimde. Yağmurun izi Dolaşıyor kirpiklerimde. Hasretlik seli birikiyor Ansızın yanağımda. Ne yazık ki, Bıraktığın veda lokmasının tadı Ömür boyu hep kalıcı damağımda. Murat Gökçe Karsî 10.03.2016 |
Sevdadan aşk, aşktan şiir doğar..
Beğendim...
....................................... Saygı ve Selamlar...