SENİ ÖZLEMEK...
Ben ve İstanbul
Nasıl dinmeyen bir özlemle Nasıl hüzünlü bir sabırla Nasıl da bekliyorduk seni oysa Bilsen... Kızkulesi’nin gözüne toz kaçıyordu her gördüğümde Salacak’ta dalgalar dövüyordu kıyıları Yokluğun boğazıma dizilirken Oturup o köşe masaya her seferinde Yudumluyordum Karşılıklı duran İki bardak demli çayı Oysa nasıl da sevinçliydi Kadıköy Nasıl da sayıyordu dakikaları Umuyordu en sonunda Gözlerinde olacaktı günbatımları Bilseydim çıkıp gelmeyeceğini Bilseydim hiç sevmeyeceğini beni Bilseydim sonu olmayacağını sevdamın Her şeye rağmen yine de Gizlemezdim senden Yüreğimde yaşananları... |