YATAKLARDAYIM
Cobandım ben dag başlarına
Hırkama sarılıydı hayallerim Tek sevdam kır ciçekleriydi Bir gökyüzü tanıyordum Birde ruhuma giren rüzgarlar Gecelere konuşurdum saklı gizlimi Beni onlar dinlerdi sadece Kim calmıştı ki bilmem umut perilerimi Gelmez olmuşlardı gecelerime Bir aynadaki gözlerimi biliyordum Birde güneşte yanık tenimi Ne bir ses verenim vardı Ne sesimi işitecek biri Ben dedimya bir çobandım dag başlarına İçime sen düşmeden önce İşte o gündü ki! Ölmüştüm ben.... Kamil TAN/ARDAHAN |