İpe diziyorum günahlarımıKalem tutan eli dokunduğu teni isem elbette ben değilimdir yazan bir yazdıran var kaç asır öncesinden kanayan bir yerim var gizlimde yüreğimin öptüğü yerinden kimsin ey sevgili bu marazi aşkım sana mı geviş getiren bir keçi merdiven bakışlarımdan uzanıp yiyor daldaki meyveyi siyah kıvırcık tüyleri yokken bir çeşme var oluyor fırçamdan serpiştirdiğim boya maviye boyuyor nehirlerimi çeşmeden akan su yol bulup ulaşıyor karıncalara soy ağacını asmış duvara bir kertenkele alfabe bilmese de tanıyor rakamları soyunda kimler kimler var ışık çalıyor gizlice ceviz ağacının yaprakları kokusu burnumda annemin ve ilk adı bu yürek onun yüreği ise ve beyin arınıp günahlarımdan hafifliyorum ödünç bir kelebek kanadıyla ruhuma aşık o ruh kaç asır öncesinden öptü ki yüreğimden tam da sol tarafımda izi doğum lekesi gibi kanıyorum onun yüreğimi öptüğü sol yanımdan ipe diziyorum günahlarımızı en sevdiğim tarafına imame safirden bütün kirleri katıp önüne içimden akan durgun nehirler ve uzanıp başımı okşayan elleri kalem tutan eli belki dokunduğu teni isem bu marazi aşkın sebebi 14/Nisan/2013/Pazar/Bodrum Yüksel Nimet Apel |