Aşkımızın Ütopyası
Bir ok gibi karşıma çıktın;
Dağlardın yamaç yamaç Perdeleyen cemalimi, Hüzünlerin esir kampından kaçan bir aşk Meleğinin sığınağı gibi Sıhhat-i sükunet buldum Hissi nefesinde Mekanı cennetim oldun. Başımı kaldırdım Gök kubbem oldun, Ağladım Avuçlarımdan dökülen Dirhem dirhem göz yaşlarım oldun. El kaldırdım duaya Dudaklarım oldun Rabbime yakarmaya Affı günahlarım için Melekler tebessüm etti Azeti ikramından. Deli dolu bir adamım Kabına sığmayan Sığabilecek bir dünyam oldun Saldım ruhumu arşına Bakmadan Ne gözüne ne kaşına Dokunmadan Tenine Saçına Vakit tamam hazır mı döşeğim Derken Gözlerimi perdeleyen Ruhumu alıp götüren Yine sen Belki de aşkımızın ütopyasıydın Beni bekleyen |