Fatih-Harbiye en iyi ilk 100 Türk Romanı arasında gösterilen ve içtimai açıdan bir toplum çözümlemesine gidilen romandan öte bir tahlildir bana göre. Genel olarak kişisel ruh halleriyle ilgili tespitlerini, gözlemlerini eserlerine yansıtan Peyami Safa, bu eseriyle bence toplumun da ruhunu ortaya koymuş, bir anlamda da olması-olmaması gerekeni okuyucuya vermiştir. Okuyucular eseri okurken roman karakterlerinden birisini kendi üstüne giyerek nerede olduğu ve olması gerektiğinin muhasebesini yapacaktır. Sanırım Peyami Safa da eserini kaleme alırken okuyucusunu bu muhasebeye sürüklemek istemiştir. İlgimi çeken bir başka farklılık ise; bu romanda doğu-batı ikilemi İstanbul'un güzide 2 semti üzerinden verilmiştir. Fatih Doğu'nun, Harbiye Batı'nın tarafındadır. Bu tarafından bakarsak bu roman Sembolist bir roman olarak kabul edilebilir.Kendini Doğu'ya ait hisseden Peyami Safa'nın Batı'nın güzel örneklerinden faydalandığı ve bu sentezi iyi bir şekilde terkip ettiğini kesinlikle söyleyebiliriz.