Yörük oğlu dön geri boz oyunu,
Güzelim köy şimdi kalmış virane…
Yaylasında yaymadın mı koyunu,
Güzelim köy şimdi kalmış virane…


...

Dağı taşı devirir dönmez asla işinden
Gönüllerin sultanı bizim köyün kızları
Hile yapmaz çalışır geri kalmaz eşinden
Gönüllerin sultanı bizim köyün kızları

...

Nerde ahalin, nerde eş, dost söyle?
Kapılar sökülmüş, damlarınsa yıkık..
Nerde ahalin, nerde eş, dost söyle?

Konu vardı, komşu vardı burada.

...

Özlem dedim, sıla dedim, yol oldum
Dökülmeye hazır, doluyor ağzım
Ozan dedim, şiir dedim, dil oldum

Topraktan taş duvar, gelir üstüme

...

Diyar diyar gezdim, yaşadım bencil
Döndüm yıllar sonra tüttü gözümde
Bu benim kanlıca'm köyüm değil

Sığır yollarımız olmuş hep asfalt

...

Köyümde yaşamışım,
Bitmez ki kurgularım!
Bitmez ki sorgularım?

Köyümü çok severim,

...

Zalim gurbet attı bizi yâd ellere,
Ömrümüz eridi gurbetlik çekerek,
Ömrümüz tükendi hasretlik çekerek.

Köyümüz Karahacılı, dağımız Hasandağı,

...

Kayseriden selamlar sevgiler saygılar sunuyorum__

Bir çok kez gençlerimizin facebook ve Wahtsaptan görüntülü sohbetlerine şahit oldum
imrendim gıptayla baktım

...

Köyde o yıllarda mayıs bir olunca okullar tatile girer ve yaz tatili başlardı. Benim de hisseme genellikle oğlak gütmek düşerdi. Bir gün akşam oğlak gütmekten eve geldim. Rahmetli babam oğlum “Hayrullah” diye seslendi. “Buyur baba” diyerek yanına vardım. Bana “Oğlum, bizim Delik taşa domuz iniyormuş, bu gece köpeği de al ekin beklemeye git” dedi. Hiç düşünmeden “Tamam baba” dedim. Ardından alelacele rahmetli anamın pişirdiği alaca sıcak pilavla karnımı doyurup yanımda Karabaş köpeğim olduğu halde akşam vakti yollara düştüm. Tarlamız 4 km uzaklıkta ormanın eteğinde bir yamaç yerdi. Köpeğimle tarlaya varınca ilk işim bir ağacın dibini ellerimle yatacağım yerin taş ve çalılarını temizlemek oldu. Uykum gelince öylece kıvrılıp yatıp uyuyakaldım.

Bir zaman sonra Karabaş’ın havlamasıyla uyandım. Ekine domuzlar gelmişti. Ancak karanlıkta domuzları göremiyor, sadece domuzların ayak seslerini işitiyordum. Karabaş durmadan havlıyordu. Ben de yanıma aldığım boş tenekeye bir sopayla vurup ‘hohoho, hahaha’ diye garip sesler çıkartarak domuzları korkutup kovmaya çalışıyordum. Günlerim böyle gelip geçiyordu. Çocuktum amma korkmuyordum. Çünkü yanımda Karabaş’ım vardı. O benim kahramanımdı ve o yanımda olunca hiç korku aklıma gelmiyordu.


...

Koşup geldiğim yere,
O eski günlerimden,
Eser varmıdır diye.

Umut çoşku sevinçle

...