Yolcu

Halbuki Titanlar arzı titreten adımlarıyla bir araya toplandıklarında şair alevden kırbacı ve şimşekleri atıyla gelir ve onlara katılır.
Birazcık olsun kendini önemli biri olarak görmeyene, bir kartal gördüğü zaman kollarında birazcık olsun yanma hissetmeyen bir sürügen nasıl olur da şiir yazabilir? Tefeciden din adamı, korkaktan asker ve mütevazı bir adamdan şair olmaz.
Sıkıcı bir gerçeklik romanın konusu olabilir, çünkü o gerçekten de hayata tutulan bir aynadır; halbuki şiir sıkıntının üzerinde savrulan bir kırbaçtır. Şair öfke doludur, aşk doludur iştiyak doludur. O sonsuzu bile değiştiren adamdır; insanlara sonsuz adına yalanlar söyler ve dünya üzerindeki en büyük yalancılar şairdir. Ama ne güzel yalanlardır bunlar! Çünkü hakikat görebilen için bir şiirdir. Şairin büyüklüğü bu sahte hayata, hakikatin dışında bir şiir giydirmesindedir.
Shakespeare: "Bizler rüyaların yapıldığı kumaştan yaratılmışız." derken, herhalde balçıktan yaratılmış beşeri kastetmiyordu. Zira peygamberler hakiki nurdan, sıradan insanlar balçıktan yaratılmıştır. Rüyalardan yaratılanlar ise yalnız şairlerdir. Bu yüzden de sayıları çok azdır.