YILDIZ VE KONUŞAN BEBEK

Haydi güzel bebeğim, haydi konuş benimle! Yoksa patlayacağım. Gözümü açtığımdan beri seni görüyorum. Kendimi bildim bileli sen benim bebeğimsin. Sen de benden hoşlanmazsan, sen de surat asarsan bana, ben ne yaparım? Güzel bebeğim, konuş benimle, ne olur konuş! Patlayacağım. Yüreğim parça parça olacak. Güzel bebek... Güzel bebek... Patlıyorum, konuş hadi. Yıldız, birden bir elin, gözlerindeki yaşları sildiğini hissetti. Aynı anda bir ses duyar gibi oldu: Ağlama artık Yıldız, yeter ağlama! diyordu. Bebeğiydi bu. Bebeğinin sesiydi! Bak konuşuyorum işte. Duyuyor musun sesimi? Güzel bebeğin konuşuyor artık. Patlamayacaksın. Yalnız kalmayacaksın... Yıldız, yüzüne düşen saçlarını sıyırdı. Bir de ne görsün? Güzel bebek, duvarın dibinden kalkmış, gelmiş, yanı başına kurulup oturmuş, gözyaşlarını siliyordu. Bebeğim, konuşan sen miydin yoksa? Evet, bendim. Konuşuyorum, bundan sonra da konuşacağım. Artık senin dilini biliyorum.