Merhamet

"Bir insanı hiç görmeden sadece şiirlerinden anlamak, tanımakdemiyorum anlamak.. Bir kadının kalbinde taze bahardemini almış halde esiyor rüzgâr, usul usul güneşi damlatıyoranbean daha yoğunlaştırarak sıcağını. Kelebekler, leylaklar,sümbüller, rengin ışıltılı belleğinden bereketlenen güzelliğinruhun aynasına kristalize edilmiş hali. Mevsimler içindekiolanca ayrıksılığı nasıl da belli baharın. Bahar kızı oluşu şiirlerininAnnesi Merhametin, belkide bu hissediş. Ki; karamsarrengin baskın çoğulluğuyla çelişirken bile bu teorik zemin…İsterim ki; başladığı an diliminin başka bir sesinde bitsinher şey. İlk merhabanın olduğu zamanda söylensin payelensinömür. Başka bir şey yok zaten aşk niyetine..Ama şiir var, şiir varsa insan var, insan varsa kadın var. Yeryüzününtüm kederini ruhunda taşıyan.. İç gurbetten dış gurbete.Kendi kalbine yabancı, kendi acısına kardeş, kendi ülkesindeöteki, yani gamzelerini, rüzgara suya kuma çizen birkuş ezgisi. Örselenmiş aşk, sürgün bir şiir, yağmalanmış türkü,kendi hayalini büyüten bir güzel destan..."