Ve artık Ahmet genç bir delikanlıydı… Büyüdü yokluğun gölgesinde, Büyüdü susarak, dayanarak, Yaralarının yerine omuzları genişledi.
Amcası, onu bir çocuk gibi değil, Evladından ayırmadı hiçbir zaman. Ne babası kaldı, ne annesi, Ama amcanın evinde ona bir yuva kaldı.
Zaman geldi… Ahmet delikanlı oldu, Emeğiyle, sabrıyla, alnının teriyle. O sabır ki, çocukluğunda sesini kesen acıları Gençliğinde yüreğine güç etmişti.
Ve amcası, büyüttüğü o yetim çocuğa En büyük kızını verdi emanet gibi. Sanki ‘Bu çocuk evladım gibidir’ dercesine, Sanki ‘Sen de bir yuvaya layıksın’ diyerek…
Ahmet yuva kurdu sonunda, Ne bir düğün alayı aradı, Ne bir şatafat, ne bir zenginlik… Yüreğinde şükür vardı sadece, ‘Yeter ki bir aile olayım’ diyordu.
Kurduğu yuva, Onu yetimlikten alan ikinci bir kucaktı. Ne anne bıraktı onu, ne baba… Ama kader, küçük adımlarla Yavaş yavaş ona iki insanın eksikliğini Bir kadının sadakatiyle telafi ediyordu.
Edebiyatdefteri.com, 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Edebiyatdefteri.com'a aittir. Sitemizde yer alan şiir ve yazıların telif hakları şair ve yazarların kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.
Sitemizde yer alan şiirler, öyküler ve diğer eserlerin telif hakları yazarların kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. Ayrıca sitemiz Telif Hakları kanuna göre korunmaktadır. Herhangi bir özelliğinin kısmende olsa kullanılması ya da kopyalanması suçtur.
