Bölüm 9: Zamanın Zinciri ve Son Karşılaşma
Merdivenleri tırmanıp gözlemevi odasına girdiler. Odanın merkezinde, devasa bir teleskop ve teleskobun yanında, narin, mavi ışık yayan bir Zamancı Kuş duruyordu. Kuşun ayaklarına, teleskobun borusuna bağlı, gümüş rengi bir zincir sarılmıştı. Karan, onu zincirlemişti.
"Zaman tükeniyor," dedi Karan. "Bu kuşu zincirledim. Artık Zamanın Koruyucusu benim."
Ege, Merak Defteri'ni Karan’a doğru fırlattı ve dikkatini dağıttı. Can, yerde duran eski bir dürbünü kaptı ve zinciri tutan cıvataya vurdu. Elif, müzik kutusunu açıp melodiyle Karan’ı sendeledi.
Ege, madalyonu koptukça zincire değdirdi. Madalyonun ışıltısıyla zincir cızırdayarak koptu.
Zamancı Kuş özgürdü! Kuş, tiz bir cıvıltı sesi çıkardı, mavi ışığı parladı ve bir zaman girdabına dönüşerek gökyüzüne doğru fırladı. Kuşun ayrılmasıyla, Karan'ın elindeki pusula ve harita anında toz haline geldi.
"Kontrol, merak ve paylaşan kalplerindir," dedi Ege.
Kulenin tavanındaki cam kubbeden içeri, kaybolan kırmızı balon tekrar süzüldü. Balonun altındaki sandıkta, her biri için küçük, parlak birer teleskop ve madalyonlarının üzerine işlenmiş, üç adet Zamancı Kuş figürü vardı.