Sönmüş Mumlar Sokağı
6. Bölüm: Titreşimler
Yanlış Bahar, sadece üç gün sürdü. Dördüncü gün sabahı, Hüseyin Usta dükkânı açtığında, X Hissesi’nin kırmızı renkte yanıp söndüğünü gördü. Güneş Coin ise daha da vahimdi; 0.15’ten 0.11’e inmişti. Kârının yarısı, göz açıp kapayıncaya kadar buharlaşmıştı.
Telefonu elinde, parmakları terden kayıyordu. Titriyordu. Bu, soğuktan değil, çaresizlikten kaynaklanan bir titreşimdi.
“Ne oluyor?” diye mırıldandı. “Bu kadar çabuk düşmesi mümkün değil.”
Dükkâna gelen çırağı Mehmet, Usta’sının tezgâhta kablo kesmek yerine, bir heykel gibi telefona baktığını fark etti.
“Usta, şu depodaki sigortaları düzenleyelim mi?” diye sordu Mehmet.
Hüseyin Usta, sanki bir hakarete uğramış gibi bağırdı: “Sigorta mı? Git kendi işinle ilgilen! Ben meşgulüm!”
Mehmet, Usta’sının bu halini ilk kez görüyordu. Normalde sabırlı ve adil olan Hüseyin Usta, artık gergin, öfkeli ve dağınıktı.
Hüseyin Usta hemen Murat’ı aradı.
“Oğlum ne oluyor? Düşüyor bu meretler!”
Murat’ın sesi, telefonda her zamanki gibi rahattı, bu da Hüseyin’i daha da sinirlendiriyordu. “Usta sakin ol! Sana dedim ya, bu piyasaların huyudur. Bu bir ‘korku satışı.’ Küçük yatırımcı korkup satar, büyük balıklar dipten toplar. Sen büyük balıksın, Usta. Bu bir fırsat! Dipten topla!”
Dipten topla. Bu söz, Hüseyin Usta’nın beyninde bir marş gibi yankılandı.
“Haklı. Ben dürüst bir esnafım. Çalışkanım. Kaybetmeyi hak etmiyorum. Demek ki ucuzladı. Daha çok alırsam, ortalamam düşer. Yükseldiğinde daha çok kazanırım.”
Bu mantık, bir elektrikçinin mantığıydı. Bir devredeki direnç yükselince, voltajı artırırsın. Ama bu, bir hissenin sıfıra inebileceği bir dünya, yani tamamen farklı bir denklem.
Hüseyin Usta, Ayşe’den habersiz tuttuğu ve krediye yatırmadığı son 15.000 TL’lik acil durum birikimini hatırladı. Bu para, kızı Elif’in üniversite harcı için ayrılmıştı.
Telefonu titreyerek bankacılık uygulamasına girdi. X Hissesi ve Güneş Coin, hâlâ kırmızıdaydı. Yatırımının 40.000’e yakını buharlaşmıştı. Paniği, mantığının sesini tamamen kesti.
Her şeyi geri almalıydı.
Acil durum parasını, hiç düşünmeden Güneş Coin’e, düştüğü fiyattan yatırdı. 15.000 daha.
İşlemi onayladığında, ilk başta yaşadığı o kısa rahatlama hissi geri geldi. Artık daha fazla coin’i vardı. Şimdi yükseldiğinde daha büyük kazanacaktı.
Ama bu hamle, Hüseyin Usta’nın hayatındaki ilk tamiri imkânsız arızaydı.
O akşam eve gittiğinde, yorgun değildi, bitkindi. Ayşe, masada duran banka dekontunu fark etmişti. Üzerinde büyük bir rakam ve ‘Kredi’ yazıyordu.
“Hüseyin,” dedi Ayşe, sesi soğuk ve titrekti. “Bu ne? Ne kredisi bu? Bana bir şey mi söylemiyorsun?”
Hüseyin Usta, paltonun asılı olduğu askılığa baktı. Gözlerini Ayşe’den kaçırdı. “Bir iş, Ayşe. Büyük bir ihale aldım. Büyük para lazım oldu. Çok kârlı bir iş, merak etme. Kısa sürede geri ödeyeceğiz.”
Ayşe, kocasına yaklaştı ve elini tuttu. Elinin titrediğini hissetti. “Hüseyin, elin neden titriyor? Gözlerinin altı çökmüş. Ben lüks palto istemiyorum. Ben huzur istiyorum. Ne yaptığını bana anlat. Lütfen.”
Usta, karısının şefkatli sesi karşısında daha da ezildi. Ama hırs ve gurur, gerçeği söylemesine izin vermedi.
“Sana yemin ederim, her şey yolunda,” dedi, gözleri yalan söylerken bile titriyordu. “Bana güven. Büyük oynuyorum, büyük kazanacağız.”
O gece, Hüseyin Usta, sırtını karısına dönerek uyudu. Telefonu komodinin üzerinde yanıp sönüyordu. Uygulamadan gelen bildirimler, Güneş Coin’in 0.09’a indiğini gösteriyordu.
Hüseyin Usta’nın devresinde, artık Titreşimler başlamıştı. Ve bu titreşimler, yakında büyük bir sarsıntıya dönüşecekti