Sönmüş Mumlar Sokağı
5. Bölüm: Yanlış Bahar
Kredi çekildikten sonraki ilk hafta, Hüseyin Usta’nın hayatı adeta bahar temizliğinden geçmiş gibiydi. Ekranlar yeşile boyanmıştı.
X Hissesi, birkaç gün içinde %10 değer kazanmıştı. Güneş Coin ise tam bir coşku içindeydi; 0.08’den başlayıp 0.15’e fırlamıştı.
Hüseyin Usta, dükkânın loş ışığında telefonunun parlak ekranına baktı. Saniyeler içinde, kârı 30.000 TL’yi geçmişti. Bir aylık emeği, bir saniyelik yükselişle ikiye katlanmıştı. Kalbi göğsünde davul çalıyor, adrenalin bütün yorgunluğunu silip süpürüyordu. Artık uykusuzluk, yorgunluk değil, saf bir heyecandı.
“Gördün mü?” diye mırıldandı tezgâhının önünde duran tornavidaya. “Bu bir düzen. Ben sadece düğmesine bastım.”
Kendini, devasa bir şantiyenin başındaki bir mühendis gibi hissediyordu. Murat’ın gevezelikleri bile artık kulağına bilgece geliyordu.
“Usta, sen parayı nereye koyacağını biliyorsun,” dedi Murat, dükkâna uğradığında. “Senin elektrikçi gözün var. Hangi kablo, ne kadar akım çeker, biliyorsun. Bu da aynı şey.”
Hüseyin Usta, bu övgüden memnundu. Artık sadece bir esnaf değil, büyük oyunun bir parçasıydı.
Bu yeni hayatın getirdiği coşkuyla, Ayşe’ye büyük bir sürpriz yapmaya karar verdi. Bir öğleden sonra dükkânı erken kapattı ve kârının küçük bir kısmını çekerek, Ayşe’nin yıllardır hayranlıkla baktığı, ancak fiyatından dolayı almayı hep ertelediği o pahalı kışlık paltoyu aldı.
Akşam, paltoyu Ayşe’ye uzattığında, kadının gözleri doldu.
“Hüseyin, bu çok pahalıdır. Paramız var mı bu aralar?” Ayşe endişeyle sordu.
Hüseyin Usta, rahat bir kahkahayla elini salladı. “Merak etme, Ayşe. İşler inanılmaz açıldı. Büyük bir anlaşma yaptık. Artık eski Hüseyin yok. Artık bizim de lüksümüz olacak.”
O yalan, tatlı bir yalandı. Ayşe, paltoyu denedi. O eski, solmuş ceketinden sonra palto, Ayşe’nin omuzlarına taze bir güç ve umut vermişti. Hüseyin Usta, karısının yüzündeki o mutluluğu gördüğünde, riskin bedeline değdiğini düşündü. Bu mutluluk, ona daha fazlasını yapma hırsı verdi.
Ama bu neşe, pamuk ipliğine bağlıydı.
O sabah, Güneş Coin'de küçük bir düşüş yaşandı. 0.15’ten 0.14’e. Hüseyin Usta, hemen satış yapıp kârı realize etmek yerine, içindeki hırsa yenik düştü.
“Hayır, bu sadece bir düzeltme. Şimdi satarsam, asıl zenginliği kaçırırım. Murat, ‘Diplerden topla,’ demişti.”
O gün, dükkânda bir arıza için gelen komşusuna sinirlendi. Komşu, arızanın aciliyetinden bahsediyordu ama Hüseyin Usta’nın gözü sadece ekrandaydı.
"Bekleyeceksin!" diye bağırdı, normalde sabrıyla tanınan Usta. "Şimdi önemli bir görüşmem var."
Görüşme dediği, telefonun ekranında, iki saniyede bir değişen kırmızı ve yeşil rakamlardı.
Akşam eve gittiğinde Ayşe’nin yeni paltosu, salonun ortasında gururla asılıydı. Ama Hüseyin Usta, paltodan yayılan o yanlış bahar kokusunu alacak kadar yorgun değildi. O sadece, Güneş Coin’in 0.13’e düştüğünü görüyordu.
"Panik yok," diye fısıldadı kendine. "Bu, paranın yeni devresi. Birazdan yükseliş başlar."
Ama bu sefer, sinyal düşüşe geçmişti. Ve Hüseyin Usta, devrenin tehlikeli bir şekilde yüksek voltaja ulaştığının farkında değildi.