21.3. VENÜS GEZEGENİ (M.S. 8000)

Sahne 4 — Tamir ve Umut

Sığınak modülünün içindeki soğutma sistemleri hâlâ çalışıyordu, ama zamanla mücadele giderek zorlaşıyordu. Karbonfiber üretim makinesi ağır hasar almıştı ve onarılması gerekiyordu. Eğer onarılmazsa, şehir için yeni balon yapmak imkânsız olacaktı.

Nalan ve Okan, hasarlı makinenin başına geçti. Ellerinde sınırlı yedek parçalar, teknik el kitapları ve soğukkanlılık vardı.
"Bu makineyi çalıştırmak için karbon nanotüplerin kristal yapısını tekrar oluşturmalıyız, dedi Nalan, gözleri ekrana kilitlenmiş."

Okan ekledi:
"Her saniye çok değerli. Dışarıdaki sıcaklık ve basınç bizi beklemiyor."

İkili, çalışmaya başladı. Hata tespiti, lazerle hassas kaynaklar ve nano-yapı onarımlarıyla dolu zorlu bir süreçti. Modülün diğer sakinleri sessizce bekliyordu; umutları onların başarısına bağlıydı.
Nihayet, makine kısmen toparlandı. Karbonfiber üretimi sınırlı da olsa başladı.
"Yeterince materyalimiz var, dedi Okan, şimdi balon inşasına geçebiliriz."

Balonlar, hidrojenle doldurulacak ve sığınağın yükselmesini sağlayacaktı. Çünkü Venüs yüzeyinde kalmak, ölümü beklemek anlamına geliyordu.

Çalışmalar gece gündüz sürdü. İlk balon tamamlandığında, herkes nefesini tuttu. Balon yavaşça şişiyor, modülün ağırlığını hafifletiyordu.

Bir umut ışığı doğuyordu.