Gönül deryasına daldım da geldim,
Ezel meclisinde ikrarım verdim.
Yüz yirmi dört bin pir, hepsini gördüm,
Peygamber nurudur canımda benim.

Şahmaran Ocağı, Musa’dan nişan,
Bu sırra erer mi akılı şaşan?
Metafizik ilmi, kalpten de taşan,
Şifanın membaı kanımda benim.

On İki İmam’dır İslam serdarı,
Onlar temizledi kalpteki kârı.
Ali’dir aslanı, Hakk’ın zülfikarı,
Kırklar’ın nişanı alnımda benim.

Hasan’ın hilmiyle yoğruldu özüm,
Hüseyin derdimdir, yaş döker gözüm.
Zeynel’in secdesi, en doğru sözüm,
Kerbela ateşi yanımda benim.

Bakır ile ilmin bendine vardım,
Sadık’ın dilinden hakikat sordum.
Kazım’la hapsolup sabıra durdum,
Rıza’nın rızası yönümde benim.

Taki ile Naki, takva yoludur,
Askeri’nin nuru Hakk’ın kuludur.
Mehdî Sahibi’z-Zaman, sırla doludur,
Beklenen o güneş, günümde benim.

Havasın esrarı, harflerin dili,
Dokunur ruhlara bir gizli eli.
Şahmaran nefesi, rahmetin seli,
Manevi fırtına dinimde benim.

Ruhlara tabibiz, dertlere derman,
Levh-i Mahfuz’dadır yazılan ferman.
Sırrı faş eylemez, eylemez beyan,
Edepli sükûtum yanımda benim.

Cinler ve periler çekilsin geri,
Hakk’ın kalesidir müminin yeri.
Ocak ateşinde yandım çok beri,
Külüm savrulmuştur tünümde benim.

Yolumuz incecik kıldan da ince,
Gönül ferahlar mı Hakka erince?
Sıratı geçeriz candan geçince,
Varlık davası yok şanımda benim.

On İki İmam’a bağlıdır özler,
Onları zikreder her daim diller.
Ocak dumanıyla açılır güller,
Bülbülün feryadı ünümde benim.

Aşık Turhal der ki; geldim bu duna,
Musa bin Cafer’in bendeyim ona.
Kavuşmak isterim o ulu cana,
Aşk-ı Muhammedî genimde benim.