Gecenin yokuş aşağı aktığı o dar sokakta, üçü de nefeslerini tutarak ilerliyordu…

Yazı Dünyası’nın titrek izleri hâlâ Kortan’ın gölgesine takılıydı; sanki adımlarının ucunda görünmeyen bir mürekkep akıyor, taşlara mavi bir damar gibi işleniyordu.

Erena, hafifçe başını kaldırdı.
“Bu koku… yanmış kâğıt gibi,” diye fısıldadı.

Zafir, elini havaya uzattı; parmaklarına görünmez bir rüzgâr çarptı.

“Bunu hissediyor musun? Sanki biri bizi izliyor,” dedi.

Kortan onların ikisine de cevap vermedi.
Çünkü o an, kalbinin derin bir yerinde bir çağrı yankılandı…

Bir sayfanın yırtılışına benzeyen ince bir ses.
Bir yerlerde bir kapı vardı ve o kapı, onu çağırıyordu.

Sokağın sonunda, ışığı olmayan bir bina vardı.
Camları kırık, duvarları yazılarla dökülmüş…
Yaklaştıkça harfler titriyor, sanki nefes alıyordu.

Bir duvar yazısı göze çarpıyordu:

“YARIM KALAN HER ŞEY BU EŞİKTEN GEÇER.”

Erena irkildi.

“Biri bizi buraya yönlendirdi, değil mi?”

Zafir başını salladı ama gözleri Kortan’a takıldı.
Kortan'ın yüzü çelik gibi sert ve ifadesizdi.Yola odaklanmıştı.

Derken, bina çatırdadı.
Duvarın orta yerinde, önce ince bir çizgi belirdi.
Sonra çizgi genişledi…
Kâğıdın yırtılışına benzeyen bir ses duyuldu.

Ve karanlığın içinden mürekkepten bir kapı ortaya çıktı. Siyah, akışkan, canlı bir kapı.

Sanki yazarın kalbinden düşmüş bir damla gibi, ağır ağır şekilleniyordu.

Erena geri çekildi.
“Bu kapı… gerçek değil.”

Zafir mırıldandı:
“Gerçeğin olmadığı yer, burası zaten.”

Kortan ise bir adım öne çıktı.
Gözlerinde, Yazı Dünyası’nın fısıltılarını duyanların o tuhaf iradesi vardı.Elini uzattı.Kapının yüzeyine dokundu.Mürekkep, parmaklarının arasında sıcak bir nefes gibi hareket etti.Kapı içeri doğru titredi…Ve ağır bir uğultuyla aralandı.

İçeriden, hikâyenin kendisi sızdı: boşluktan akan kelimeler, uçuşan cümleler, yarım yamalak karakter çizimleri…Hepsi Kortan’a uzanıyordu.

Erena korkuyla fısıldadı:

“Burası… neresi?”

Kortan gözlerini kapıdan ayırmadan cevap verdi:
“İlk nereden düştüysek… orası.”

Ve böylece, üçü birlikte eşikten içeri adım attı.
Kapı arkalarından, sanki bir daha açılmayacakmış gibi kapandı.

Ortam sessizleşti.