Bu kitap, yaşamın kıyısına bırakılmış duyguların uzun yürüyüşünden doğdu. Bir zamanlar elimden kayıp giden her şey, geride yalnızca boşluk bırakmadı; aynı zamanda kendine ait, tarifsiz bir dil bıraktı. İşte o kaybolan şeylerin fısıltısını duymaya çalışırken, bu dizeler birer yol işaretine dönüştü.

İnsan bazen kendi içinden geçerken dikenli yollarla karşılaşıyor. Özlem, yalnızlık, pişmanlık; kimi zaman bir gölge gibi, kimi zaman bir yük gibi omzumuza çöker. Fakat her kayıp, kendi derinliğinde gizli bir dönüşüm tohumu taşır. Yazmak benim için bu tohumun sulanması, karanlığın içinden bir damla ışık devşirme çabasıydı.

Bu sayfalarda, ruhun yorgun adımlarının izini bulacaksınız. Bazen bir çocuğun elinden fırlamış eski bir oyuncak gibi bazen yetişkinliğin ağır sesiyle söylenen bir veda gibi. Fakat her şiirin içinde gizli bir dönüş kapısı var: yeniden başlama ihtimali.

Okur olarak sen, kendi kaybolan şeylerini düşünürken belki burada bir karşılık, belki bir sığınak, belki sadece içini serinleten küçük bir nefes bulursun. Belki hiçbir şey bulmaz, sadece yoluna devam edersin. Her iki ihtimal de bu kitabın sessizce kabul ettiği gerçek.

Bu eseri, kendi iç dürtülerinin gölgesinde yürüyen herkese sunuyorum. Çünkü kaybolan her şeyin, biz fark etmiyorken bile bizi değiştiren bir dili var. Bu dil bazen acıtır, bazen iyileştirir.

Dilerim ki bu kelimeler, senin içindeki o görünmez kapıya nazikçe dokunur.