Önsöz

Bazı insanlar hayatımıza sessizce girer ama izleri asla silinmez. Onlar, en zor zamanlarımızda yanımızda olmasalar bile varlıklarıyla içimizi ısıtan, ruhumuza dokunan kişilerdir. İşte bu kitap, böyle bir dostluğun hikayesidir.

Hayatta herkesin dost dediği insanlar olabilir ama gerçek dost, kalbine dokunan, seni sen olduğun için seven ve ne olursa olsun yanında hissettirdiğindir. Zaman, mesafe ya da hayatın getirdiği değişimler, böyle bir dostluğu asla silemez. Çünkü dostluk, sadece yan yana olmak değil, kalpten kalbe uzanan görünmez bir bağdır.

Bu kitap, paylaşılan anıların, içten gelen duyguların ve vefanın bir yansımasıdır. İçinde, samimiyetin ve sadakatin izlerini taşıyan bir yolculuk var. Belki kendi dostluklarınıza dair bir şeyler bulacaksınız, belki de hiç farkında olmadığınız duygularınıza dokunacak.

Bu satırları yazarken, her anı bir kez daha yaşadım. Geriye dönüp baktığımda, en kıymetli şeyin paylaşılan güzel anılar olduğunu bir kez daha anladım. Bu kitap, bir dostluğun kalpten kalbe uzanan yolculuğunun bir hatırası olarak burada dursun.

Sevgi ve dostlukla…

Arzu Züngür

1. Tanışma ve İlk Bağ

Hayatta bazı tanışmalar vardır ki, ilk anı düşündüğünüzde gülümsemekten kendinizi alamazsınız. Bizim hikayemiz de tam olarak böyle başladı. O beni iş için aramıştı. Telefonu açtığımda, karşı taraftan gelen ses "Alo, Arzu sen misin?" diye sormuştu. Ancak ani bir refleksle, erkek sesi duyduğum için onu anında engelledim. O an tamamen içgüdüsel bir hareketti ama sonrasında büyük bir kızgınlığa sebep oldu. O bana kızdı, ben ona kızdım. Tanışmamız, dostlukla değil, tam tersine küçük bir gerilimle başlamıştı.

Ama kader dediğimiz şey, yolları bazen bambaşka şekilde kesiştirir. Aradan tam iki yıl geçti. Aynı kurumda çalışmaya başladığımızda yollarımız yeniden kesişti. Önce mesafeli ve resmi konuşmalar yaptık. Zamanla, farkında olmadan birbirimize yakınlaştık. Konuştukça içimizi döktük. İlk defa onun gözlerinde kendimden bir şeyler buldum. O da bana güvenmişti, belki de hiç kimseye anlatmadığı şeyleri ilk kez benimle paylaşıyordu.

Sonrasında, geriye dönüp baktığımızda aynı soruyu kendimize sormaktan kaçınamadık: "Neden daha önce tanışmadık?" Hayat, bizi en doğru zamanda bir araya getirmiş olmalıydı. Çünkü dostluğumuzun temeli sağlamdı. O benim gözümde karakteriyle, duruşuyla, bakışıyla, ağırbaşlı tavrıyla eşsiz biriydi. Onu kelimelerle anlatmak zor, çünkü o tanımlanamayacak kadar özel bir insandı.

İlk başta bir yanlış anlaşılmayla başlayan bu bağ, zamanla en güçlü dostluklardan biri haline geldi. Ne geçmişteki o komik engelleme anı, ne de ilk kızgınlıklarımız kalmıştı geriye. Sadece güzel anılar, derin sohbetler ve karşılıklı hayranlıkla örülmüş bir dostluk vardı.