Bu sefer bildiğin gibi değilim.
Enkaz yığını gibi, yıkık dökük gönül evim.
Bu sefer bildiğin gibi değilim,
Seni sensiz yaşatan hayata çok kırgınım.
Sensizliğe söz kuran dilime dargınım.

Ben bende değilim,
Bu sefer bildiğin gibi değilim,
Gece gündüzü, gündüz geceyi yaşayan,
Mecnunun biriyim.

Mevzu derin,
Sana anlatmak istediğim çok şey var,
Nasıl sevildiğini,
Nasıl özlendiğini anlatmak istiyorum,
Ay’a, yıldızlara ve sensizliğe doğan güneşe,
Seni nasıl sevdiğimi, seni nasıl özlediğimi haykırıyorum.

Sen rüyaların en tatlısında,
Ben ise sensizliğin acısında,
Bir yanım sonbahar gibi yaprak döküyor,
Bir yanımda ilk bahar, güller sen kokuyor.

Bu sefer bildiğin gibi değilim,
Kalp atışlarım yavaşlıyor,
Nefes alırken göğsüm sıkışıyor,
Ölmek ile kalmak arasında,
Umutlarım can çekişiyor,
Mevzu derin, hiç iyi değilim.

Bu sefer, ben bende değilim,
Aklım sende,
Kalbim sende,
Düşlerim sende,
Hayallerim sende,
Bir tek umutlarım kalmıştı bende,
Onlarda şimdi yerlerde...

Bu sefer bildiğin gibi değilim,
Yerim yurdum belli değil.
Bu sefer bildiğin gibi değilim,
Aynanın karşısında gördüğüm suret benim değil.

Ey hayat, daha fazla yorma beni.
Ben o eski ben değilim,
Bu sefer bildiğin gibi,
Tanıdığın gibi güçlü değilim.
Bu sefer bildiğin gibi değilim.
Mevzu derin,
Hiç iyi değilim.