Masal 1: Uçan Balık ve Kayıp Melodi
Derin Mavi Okyanus’un en neşeli sakini, adı Cici olan küçük bir palyaço balığıydı. Ama Cici diğer balıklara benzemezdi. O, ne kadar çırpınsa da sadece suda kalmak yerine, tıpkı gökyüzündeki kuşlar gibi uçmak istiyordu.
"Ne kadar anlamsız bir istek, Cici!" derdi komşusu Ahtapot. Ama Cici, yüzgeçlerini havaya doğru çırpmaktan asla vazgeçmedi.
Bir sabah, okyanusun dibinden garip bir ses duyuldu. Bu, normalde neşe dolu olan denizi bir anda hüzünle dolduran, yavaş ve kederli bir melodiydi. Tüm balıklar ve deniz canlıları üzgün yüzlerle yüzmeye başladılar.
Cici, bu hüznü bitirmeye karar verdi. Yüzeye doğru yüzerken, bir yosun yatağının üzerinde duran minik, pırıltılı bir Deniz Atı gördü. Adı Puf’tu.
"Puf, biliyor musun?" dedi Cici, "Benim en büyük hayalim uçmak! Okyanusu bu kederden kurtarmak için melodinin kaynağını bulmalıyım, belki de gökyüzündedir."
Puf gülümsedi. "Uçmak mı? Ben sana yardım edebilirim!"
Puf, Cici’yi sırtına aldı ve güçlü kuyruğuyla öyle hızlı yüzdü ki, suyun yüzeyinden fırlayıp bir anlığına havalandılar! Cici, hayatında ilk kez gökyüzünü ve parlak güneşi gördü.
Kayıp melodiyi takip ederek, denizin en dibinde, eski bir gemi enkazına ulaştılar. Melodi, geminin kararmış bir köşesinde, tek başına duran büyük, bembeyaz bir deniz kabuğundan geliyordu. Kabuk o kadar yalnız ve unutulmuştu ki, içindeki ses bile hüzünlenmişti.
Cici, kabuğun yanına yüzdü. "Merhaba, güzel kabuk! Neden bu kadar üzgünsün? Sesin herkesi ağlatıyor."
Kabuk, derin bir iç çekti. "Ben eskiden bir şarkı kabuğuydum, ama beni dinleyen herkes gitti. Yalnız kaldım ve şarkım da kayboldu."
Cici gülümsedi. "Üzülme! Artık yalnız değilsin. Bak, ben ve Puf buradayız!" Cici ve Puf, deniz kabuğuna yeni öğrendikleri neşeli bir şarkıyı söylemeye başladılar. Şarkı, baloncuklar gibi neşeyle patlıyordu.
Deniz kabuğu, yeni arkadaşının sesiyle yavaşça canlandı. Onun da içinden neşeli, hızlı ve umut dolu yepyeni bir melodi yükselmeye başladı. Hüzünlü ses kaybolmuş, yerine Okyanus’un en neşeli şarkısı gelmişti.
Cici, macera bittiğinde Puf’a baktı. "Uçmak harikaydı, ama bu duyguyu hiçbir şeye değişmem."
O gün Cici anladı ki, en büyük macera, başkalarının kalbine neşe getirmek ve onları yalnızlıktan kurtarmaktır.