Dayan gönlüm, elbet bir gün kavuşacağına inanarak dayan.

Gurbetin bir gün biteceğine, Hiçbir ayrılığın vuslatsız kalmayacağına inanarak sus. Bu dünyada kavuşma olmasa da, elbet ahirette beraber olacağımıza inanarak sabret.

Sus gönlüm, Bu dünyanın bir imtihan dünyası olduğunu bilerek sus. Ve her susuşunun ibadet olduğunu, sabrın ne büyük bir nimet olduğunu idrak ederek sus. Allah, sabredenleri sever diyen ayetleri hatırlayarak sus. Sabretmek zordur, ama meyvesi tatlıdır de ve sus.

Bu dünya imtihan dünyası; kimler sabretmedi ki? Yusuf (a.s), kardeşleri tarafından kuyuya atıldı. O, sabretti, duaya sarıldı. Eyüp (a.s), mal, mülk, evlat sahibiyken, her şeyini kaybetti; sağlığı elinden alındı. Yıllarca hastalıklarla mağarada yaşamak zorunda kaldı, köylüler tarafından terk edildi, eşi bile onu bıraktı. O, sabretti. Yakup (a.s), gözünün nuru, biricik oğlu Yusuf’tan ayrılmak zorunda bırakıldı. O, sabretti. Adem (a.s), işlediği zelle yüzünden cennetten çıkarıldı. O, sabretti, tövbe etti, yıllarca pişmanlık gözyaşları döktü, dualarına sarıldı. Yunus (a.s), yıllarca insanları Rabbü’l-Âlemin’in çağrısına davet etti.

Sabır, peygamberlerin mirasıdır. Dayan kalbim, Her gecenin bir sabahı olduğu gibi, Her sıkıntının bir ferahlığı vardır. Ve unutma; Allah, sabredenlerle beraberdir.