Kumun Sonsuz Sessizliği

Avucuma aldığımda, hissettiğim ağırlık şaşırtıcı. Tek tek, hepsi ayrı birer varlık, ama bir araya geldiklerinde devasa, yumuşak bir bütün oluşturuyorlar: Kum Taneleri. Her biri, milyonlarca yıl süren bir yolculuğun, bir dağın parçalanışının, bir nehrin sürükleyişinin hikayesini taşıyor.

İncecik, nazikçe parmaklarımın arasından kayıp gidişleri... Bu akış, zamanın ta kendisi. Ne kadar tutmaya çalışsam da, her zaman aradan sızacak, her zaman kendine bir yol bulacak. Bu, bir ders: geçip gidenin tutulamayacağını gösteren kristalize olmuş bir gerçeklik.
Her bir tane, birbirinden farklı, kendine has bir renge ve şekle sahip. Birlikte, uçsuz bucaksız bir deniz yaratıyorlar. Üzerinde yürüdüğümüz, üzerine uzandığımız o altın sarısı halı.

Ayaklarımın altında ezildiğinde çıkardığı o hışırtı, doğanın en alçakgönüllü müziği.
Kum, sessiz bir arşivdir. Kayıp şehirleri örter, batık gemileri saklar. Bir rüzgar estiğinde, dans eder, şekil değiştirir, dün burada olanı yarın başka bir yere taşır.

Kum tanesi, hem en küçük, hem de en kadimdir. O, sonsuzluğun bölünmüş hali, sabrın yeryüzündeki en somut göstergesidir.

Hüseyin TURHAL