Kırık Bir Saksı

Anlık bir dikkatsizlik, kısa bir gürültü. Şimdi yerde. Kırık bir saksı. Kahverengi toprak halının üzerine dağılmış, bitkinin kökleri çıplak ve savunmasız. Önemsiz bir eşyanın beklenmedik felaketi.

Bu, sadece seramiğin parçalanması değil. O, düzenin bozulmasıdır. Bir zamanlar o çiçeği besleyen, ona bir yuva sunan o sağlam çember, şimdi keskin, dağınık parçalara ayrılmış durumda. Her bir parça, o anki dikkatsizliğimin ve kırılganlığın somut kanıtı. Onların kenarlarına dokunmak, beklenmedik acıyı hatırlatır.

Bitki, şok içindedir. Kökleri, alışık olduğu karanlık ve nemli korumadan kopmuş, aydınlığa ve havaya maruz kalmıştır. Şimdi tüm mesele, bu travmayı atlatıp atlatamayacağıdır. Onu hemen kurtarmalıyım, ama nereye koyacağım? Onu bir araya getirmek imkansız; o eski bütünlüğü geri getirmek artık mümkün değil.

Kırık bir saksı, bir vedadır. O eski, kusursuz formu kaybetmiş olmanın hüznü. Ama aynı zamanda bir yeniden başlama ihtimalidir. Belki de bu parçalanma, bitkinin daha büyük, daha sağlam bir yere, daha iyi bir geleceğe taşınması için gereken o zorunlu kırımdır. Bazen hayat, bize ilerlemek için önce dağılmak gerektiğini öğretir.

Hüseyin TURHAL