Kar Yağışı

Beklenen an. Önce hava yumuşar, rüzgâr diner. Sonra, gökyüzünün ağır, gri perdesi usulca aralanır ve ilk pul düşer. Masum bir keşif gibi, yavaşça. Ardından ikincisi, üçüncüsü... Kısa sürede, gök ile yer arasındaki boşluk, sonsuz sayıda beyaz sırla dolar.

Kar yağışı, bir dünya susturucusudur. Şehrin kaba, gürültülü sesi artık duyulmaz olur; yerini, sonsuz bir huzur fısıltısına bırakır. Her şey yavaşlar, her köşe yumuşar, keskin hatlar kaybolur. Dünya, taze bir sayfa gibi, kusurlardan arınmış, beyaz bir örtüyle kaplanır.

Pencerenin önünde durup, kar tanelerinin o kusursuz, geometrik dansını izlemek, zamanı durdurur. Her biri, kendi kısa yolculuğunun kahramanıdır; eşsiz, kırılgan ve bir araya geldiğinde inanılmaz bir güce sahip. Toprağa değdiklerinde kaybolmazlar, aksine, birleşip yeni, sessiz bir manzara yaratırlar.

Kar yağarken dışarıda yürümek, bir sihrin içinden geçmektir. Ayaklarımın altında çıkan o taze ezilme sesi, o anın tek gerçek sesidir. Bu beyaz perde, beni geçmişten ve gelecekten ayırır. Sadece şu an vardır, bu soğuk temizlik, bu beyaz rüya. Kar, doğanın bize sunduğu en saf, en içten sessizlik hediyesidir.

Hüseyin TURHAL