Ayna

O sadece bir cam parçası değil. O, varlığın en cüretkâr yalanı. Önünde durduğunda gördüğün, sen değilsin; sen olabilme ihtimalinin, ışık hızıyla geri yansıyan soğuk ve kayıtsız bir kopyası. Ayna, gerçek ile yansıma arasındaki sonsuz, ince çizgidir.

Yüzeyine yaklaştıkça, o soğuk derinliğin seni içine çektiğini hissedersin. Karşındaki sen, her zaman senden bir saniye daha yavaştır, bir saniye daha düşüncelidir. Sanki o diğer sen, senin hatalarından ders çıkarmış, ama yine de aynı kadere mahkûm edilmiş bir ruh.
Ayna, geçitlerin en sessizidir.

Gördüğümüz dünya ile onun tam tersi, solak ve tersten işleyen bir evren arasında ince bir zar. O diğer tarafta, belki de hayatın farklı bir seçimle nasıl olacağını merak eden, hüzünlü bir "sen" bekliyor. Ve o, senin parmak izlerini taşıyan camın soğukluğunu, kendisinin dokunamayacağı bir dünyadan izliyor.
Bazen, ışıklar söndüğünde, ayna sadece derin, siyah bir boşluğa dönüşür. O an, ne sen ne de yansıman vardır. Sadece potansiyel ve hiçlik kalır. Bu karanlıkta, ayna sırrını fısıldar: Her şey, sadece bir ışık kırılması meselesidir.

Geri çekiliyorum. O diğer dünya, hala orada. Ayna, günlük hayatın ortasına gizlenmiş sessiz bir ikiz evren olarak kalmaya devam ediyor. Bize, varoluşumuzun ne kadar ince bir katman üzerinde yürüdüğünü hatırlatan, her zaman orada olan, soğuk bir tanık.

Hüseyin TURHAL